اثربخشی برنامه آموزشی حافظه فعال واج محور بر بهبود توانايی خواندن دانش‌آموزان نارساخوان
محورهای موضوعی : Psychology
الهام سادات ناجی
1
,
محسن شکوهی یکتا
2
,
سعید حسن زاده
3
,
الهه حجازی
4
,
جواد اژه ای
5
1 - دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران
2 - دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران
3 - دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران
4 - دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران
5 - دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران
کلید واژه: آموزش حافظه فعال, حافظه فعال شنيداری, حافظه فعال ديداری, نارساخوانی, توانايی خواندن,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي برنامه آموزشی حافظه فعال واج محور بر بهبود توانايی خواندن دانش‌آموزان نارساخوان انجام شد. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشی با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان با اختلال خواندن بودند که به مراکز آموزش اختلال‌های يادگيری شهر تهران مراجعه کرده بودند و از بين آنها 30 دانش‌آموز نارساخوانی و شاغل به تحصيل در پايه های اول تا سوم ابتدايی با روش نمونه گيری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. گروه آزمايشی در يک دوره 24 جلسه‌ای آموزش حافظه فعال مبتني بر تحريکات واجي در دو بعد شنيداری و ديداری شرکت کردند. برای گردآوری داده‌ها از آزمون خواندن و نارساخوانی نما استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش تحليل واريانس چندمتغيری با اندازه گيری مکرر تحليل شد. يافته‌ها نشان داد که برنامه آموزشی حافظه فعال واج محور به بهبود معنادار توانايی خواندن دانش‌آموزان نارساخوان در هر سه مؤلفه دقت خواندن، سيالی خواندن و درک خواندن مي انجامد و اين يافته ها در يک پيگيری دوماهه نيز پايدار بودند. اندازه اثرهای به دست آمده از 0/69 تا 0/43 متغير بودند که نشان‌دهنده اندازه اثرهای بزرگ تا متوسط هستند. از اينرو، می‌توان گفت که با به کار بستن برنامه آموزشی حافظه فعال واج محور می‌توان توانايی خواندن کودکان نارساخوان را بهبود بخشد.
The purpose of the present study was to investigate the effectiveness of phoneme-based working memory educational program on enhancing reading ability of dyslexic students. The research method was Quasi-experimental with control group and random assignments, using pre-test, post-test, and fallow-up stages. The statistical population of the study consists of all the students with reading disability in primary schools in Tehran. Among them, 30 students with dyslexia were selected by available sampling method from leading disorders centers and randomly assigned in experimental and control groups. The experimental group participated in 24 educational sessions of working memory on phonological stimuli in auditory and visual dimensions. Reading and Dyslexia Test (Kormi-Nouri and Moradi, 2008) were used for data collection. The data were analyzed using the multi-variable variance analysis with repeated measures. Findings showed that the phoneme based working memory educational program significantly improved the reading ability of dyslexic students in all three components of reading accuracy, reading fluency and reading comprehension. These findings were also stable in a two-month follow-up. Therefore, it can be concluded that phoneme based working memory education, can improve the reading ability of dyslexic children.