نگاهی به سیر تاریخی «عنوان و عنوان‌گذاری» در ادبیات منظوم فارسی
محورهای موضوعی : Research in Iranian classical literatureعلی محمدی 1 , طاهره قاسمی دورآبادی 2
1 - دانشگاه بوعلی سینای همدان
2 - دانشگاه بوعلی سینا
کلید واژه: عنوان, عنوان‌گذاری, نظم فارسی, بررسی تاریخی, شعر سنتی. ,
چکیده مقاله :
باید گفت: امروزه «عنوان» جزء ضروری یک متن است و دلالت‌های بسیاری دارد که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. می‌توانیم بگوییم که کتاب‌ها در همه‌ی زمان‌ها، عنوان داشته‌اند. با این حال، از آن جا که اشعار شاعران در یک مجموعه تحت عنوان «دیوان» تهیه می‌شدند؛ شاعران شعرهای خود را نام‌گذاری نمی‌کردند. اگر گاهی شعری نام‌گذاری می‌شد، این شاعر نبود که عنوان آن را تعیین می‌کرد، بلکه ناسخان، خوانندگان، تذکره نویسان، ناقدان، و مؤلفان آن عنوان را به شعرش می‌دادند. بی‌عنوانی شامل همه‌ی سروده‌ها نبوده است. گاهی برخی از قصیده‌ها و قطعه‌ها نام‌گذاری می‌شد. اما توجه به عنوان، به طور گسترده تقریباً از دوران بازگشت ادبی، هم زمان با آشنایی ایرانیان با غرب آغاز شد و از دوره‌ی مشروطه تا به امروز، این روند هم‌چنان ادامه دارد، تا این که اهمیت آن در حال حاضر به اوج خود رسیده است. این مقاله به بررسی سیر نام‌گذاری در ادبیات منظوم فارسی، تا دوره ی مشروطه می‌پردازد.
It must be said: Today, "title" an essential component of a text and its many implications that can not be ignored. We can say that book at all times, as have. However, since the poems in a collection entitled "Court" were prepared, poets, his poems were not named. If it was named poem, the poet was determined as it was, but abrogating, singers, biographers, critics, and authors as to their poetry. Bynvany contains all been written. Some of the ode and the piece was named. . This article reviews the history of naming in Persian prose, to discuss the constitutional period.