نگاهی به سیر تاریخی «عنوان و عنوان‌گذاری» در ادبیات منظوم فارسی
الموضوعات : Research in Iranian classical literatureعلی محمدی 1 , طاهره قاسمی دورآبادی 2
1 - دانشگاه بوعلی سینای همدان
2 - دانشگاه بوعلی سینا
الکلمات المفتاحية: عنوان, عنوان‌گذاری, نظم فارسی, بررسی تاریخی, شعر سنتی. ,
ملخص المقالة :
باید گفت: امروزه «عنوان» جزء ضروری یک متن است و دلالت‌های بسیاری دارد که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. می‌توانیم بگوییم که کتاب‌ها در همه‌ی زمان‌ها، عنوان داشته‌اند. با این حال، از آن جا که اشعار شاعران در یک مجموعه تحت عنوان «دیوان» تهیه می‌شدند؛ شاعران شعرهای خود را نام‌گذاری نمی‌کردند. اگر گاهی شعری نام‌گذاری می‌شد، این شاعر نبود که عنوان آن را تعیین می‌کرد، بلکه ناسخان، خوانندگان، تذکره نویسان، ناقدان، و مؤلفان آن عنوان را به شعرش می‌دادند. بی‌عنوانی شامل همه‌ی سروده‌ها نبوده است. گاهی برخی از قصیده‌ها و قطعه‌ها نام‌گذاری می‌شد. اما توجه به عنوان، به طور گسترده تقریباً از دوران بازگشت ادبی، هم زمان با آشنایی ایرانیان با غرب آغاز شد و از دوره‌ی مشروطه تا به امروز، این روند هم‌چنان ادامه دارد، تا این که اهمیت آن در حال حاضر به اوج خود رسیده است. این مقاله به بررسی سیر نام‌گذاری در ادبیات منظوم فارسی، تا دوره ی مشروطه می‌پردازد.