بررسی نظام آموزش و توسعه کارکنان در سازمان¬های ایرانی (مطالعه وضعیت موجود)
محورهای موضوعی :محمد عموزاد 1 , محمد قهرمانی 2 , مقصود فراستخواه 3
1 -
2 - دانشگاه شهید بهشتی
3 -
کلید واژه: وضعیت موجود آموزش کارکنان تعالی آموزش منطق رادار کسب و کار شاخص کلیدی,
چکیده مقاله :
هدف اصلی این پژوهش، بررسی وضعیت موجود نظام آموزش و توسعه کارکنان در سازمان های ایرانی است. روش پژوهش توصیفی است و رویکردهای پیمایشی همچون مطالعه میدانی، مصاحبه، گروه های تمرکز و مطالعه طولی و تحلیل روند برای گردآوری داده ها به خدمت گرفته شده است. مبنای اصلی بررسی و تحلیل داده های مورد نیاز، مدل تعالی آموزش و توسعه است که با استفاده از آن سازمان های مورد مطالعه مورد مداقه قرار گرفته اند. جامعه آماری این پژوهش کلیه سازمان های ایرانی است که در پنج کسب و کار؛ خدمات، تولید، بهداشت و دارو، مالی و بیمه و آموزش فعالیت می کنند. همچنین این سازمان ها ابتدا در دو دسته بزرگ و کوچک- متوسط و هر کدام از این طبقات به دو دسته خصوصی و دولتی تقسیم شده اند. بر اساس این الگوریتم و با تکیه بر رویکردی تلفیقی، به شیوه نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای و هدفمند 20 سازمان به عنوان نمونه و در هر دسته چهار سازمان انتخاب شده اند. در فرآیند بررسی از تکنیک هایی چون مصاحبه و گروه های کانونی در کنار بررسی مستندات بهره گرفته شده است. همچنین داده های به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی همچون شاخص های گرایش به مرکز، شاخص های پراکندگی و سطوح تعالی نیز مبتنی بر منطق رادار بررسی و تحلیل شده اند. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که وضعیت آموزش به تفکیک انواع کسب و کار، اندازه و نوع مالکیت سازمان ها متفاوت است. از میان پنج کسب و کار، سازمان های فعال در بخش مالی و بانکی، در سه شاخص کلیدی عملکرد آموزش؛ میانگین هزینه های مستقیم آموزش برای هر کارمند، سرانه ساعت آموزش هر کارمند، نسبت کارکنان آموزش‌دیده به کل کارکنان آمار بالاتری داشته اند. شرکت های بخش کسب و کار تولید تنها در شاخص نسبت کارکنان آموزش دیده به کل کارکنان عملکرد بالاتری نسبت به سایر سازمان ها داشته اند. همچنین سازمان های بزرگ نسبت به سازمان های کوچک عملکرد بالاتر و سازمان های خصوصی نسبت به سازمان های دولتی در هر چهار شاخص عملکردی، آمار بالاتری داشته اند. همچنین در شاخص میزان رضایت کلی از عملکرد آموزش، یافته ها حاکی از آن است که به ترتیب سازمان های بخش مالی و بانکی، تولید، درمان و پزشکی، آموزش و بخش خدمات پایین ترین میزان رضایت از عملکرد آموزش را نشان داده اند.
The main objective of this study is to evaluate the current status of the employee training and development system in Iranian organizations. The study deploys a descriptive research design and a combination of survey approaches – including field study, interviews, focus groups, longitudinal study and trend analysis – for data collection. The main basis for data collection and analysis is a Training and Development Excellence Model, which is used for evaluating the organizations under study. The statistical population of the study is comprised of all Iranian organizations that are active in five businesses; services, manufacturing, health and medicine, finance and insurance, and education. Moreover, these organizations are categorized into (1) large and (2) small- and medium-sized enterprises (SMEs) each of which are further divided into private and public businesses. According to this algorithm and using a combinational approach, 20 organizations are selected as the sample population from the four categories described above via purposeful single-stage cluster sampling. Apart from literature review, methods such as interviews and focus groups are conducted in the evaluation process. The collected data are analyzed for descriptive statistics including the indicators of central tendency and dispersion. Furthermore, levels of excellence are analyzed with radar logic. The results indicate that the status of training situation differs for types of business, sizes of enterprise and types of organizational ownership. Of the five types of business, organizations active in the banking and financial sector scored highest on three key indicators of training performance: the average direct cost of training per employee, hours of training per employee, and the ratio of trained employees to the total staff. Organizations active in the manufacturing sector had the highest performance only in the key indicator of the ratio of trained employees to the total staff. Moreover, large-sized organizations had a better performance than SMEs and private organizations had a better performance than public organizations in all the four indicators of performance. The findings also suggest that organizations active in banking and finance, manufacturing, health and medicine, education, and services have shown the lowest degree of overall satisfaction with training performance.