برساخت‌هاي انديشگاني دوگانه اميد و نااميدي در نسبت با تحولات اجتماعي در رمان «يَكُليا و تنهايي او»
محورهای موضوعی : پژوهشهای ادبیات کلاسیک ایراننعمتالله ايران‌زاده 1 , شهناز عرش‌اكمل 2
1 - دانشگاه علامه طباطبائی
2 - دانشگاه علامه طباطبائی
کلید واژه: اميد و نااميدي, يكليا و تنهايي او, تقی مدرسي, ديالكتيك و مارسل.,
چکیده مقاله :
اميد و نااميدي از ويژگي‌هاي مهم انسان است كه با تنگناها و گشايش‌هاي زندگي او نمود مي‌يابد. دربارۀ اين دوگانه، نظريه های گوناگوني در عرصه‌هاي مختلفي چون فلسفه، اخلاق، روان‌شناسي، علوم اجتماعي و... وجود دارد. اميد و نااميدي با يكديگر ديالكتيك دارند و رنج به عنوان نمودي از نااميدي، بستري براي زايش اميد است. اين دوگانه داراي دو بعد فردی و اجتماعی است كه در ارتباط مستقیم با يكديگرند. فرد به مثابه اجتماع است؛ بنابراین امید یا ناامیدی فردی و حتي يأس فلسفي غالباً تحت تأثیر وضعیت اجتماعی است. با توجه به اينكه انسان سوژۀ اصلي رمان است، مي‌توان بازنمايي امید یا ناامیدی را در رمان بررسيد. «يكليا و تنهايي او» نوشته تقي مدرسي از جمله اولين رمان‌هاي تمثيلي پس از کودتای 28 مرداد است كه به صورت غير مستقيم سعي در بازنمايي وضعيت جامعۀ ايران دارد. جستار حاضر با روش توصيفي - تحليلي به تحليل دوگانه اميد و نااميدي و ساخت‌هاي انديشگاني آن در اين اثر مي‌پردازد؛ با اين پيش فرض كه هرچند نااميدي گفتمان اين رمان است، نوعي اميد در بطن آن نهفته است. بنابراين مي‌توان به «يكليا و تنهايي او» از دريچه اميد نيز نگريست و آن را منعكس‌كننده صرف يأس و شكست ندانست.
Hope and hopelessness are the most important characteristics of humans, which are in close relationship with fortunes and misfortunes of life. There are numerous theories in different fields such as philosophy, ethics, psychology, social sciences, etc about this duo.Hope and hopelessness are dialectical with each other and suffering as a representation of hopelessness is a background for the birth of hope.This dual has two individual and social dimensions that are directly related to each other.The individual is as a society; Thus, individual hope or hopelessness and even philosophical despair is often influenced by social status.Given the human is the main subject of the novel, the representation of hope or hopelessness in the novel can be investigated."Yekoliaa va tanhaayi-e ou" by Taghi Modarresi is one of the first allegorical novels after the 1953 coup d'état in Iran, which indirectly tries to represent the conditions of Iranian society.The present paper using descriptive-analytical method deals with the dual analysis of hope and hopelessness and its ideational constructions in this work; assuming that although the hopelessness of the novel is discourse, there is a kind of hope in it.Therefore, "Yekoliaa va tanhaayi-e ou" can be viewed from the hope’s perspective and not consider it as a mere reflection of despair and failure.