بازآفرینی شخصیت های دینی و مذهبی در شعر معاصر با تاکید بر اشعار(احمد شاملو، اخوان ثالث و شفیعی کدکنی)
محورهای موضوعی : اخلاق و تربیت اسلامیفاطمه تقوی زیارت 1 , محمد قادری مقدم 2 , رجب فخرائیان 3
1 - دانشجوی دکتری، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران
2 - استادیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران
3 - استادیار، گروه ادبیات فارسی، واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران
کلید واژه: بازآفرینی شخصیت, شعر معاصر, احمد شاملو, اخوان ثالث, شفیعی کدکنی.,
چکیده مقاله :
بازآفرینی شخصیت‌های گذشته از جمله مسائل مهمی است که مورد توجه ادیبان معاصر بوده و بازتاب گسترده‌ای در آثارشان داشته است. ادب معاصر فارسی وارد مکالمه‌ای جدی با ادبیات کلاسیک ایران شده است و از امتیازات آن از جمله پویایی و سرزندگی، غنای عاطفی، عمق معنا، تناسب و هارمونی زبانی بهرۀ کامل گرفته و پاره ای از اوصاف آن- به ویژه شعر بعد از قرن هشتم- را یک سو نهاده است. شاعر معاصر از رهگذر فراخوان شخصیت‌های گذشته به بیان آرا و اندیشه‌های خود در مسائل متعدد می پردازد؛ در این رساله تلاش بر این است تا با ذکر نمونه‌های فراخوان شخصیت در میان اشعار احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث و محمدرضا شفیعی کدکنی، نقش و جایگاه شخصیت‌های تاریخی و کیفیت و نحوه بازآفرینی آن¬ها مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد آفریدن آثاری اصیل، قرار گرفتن در موقعیتی متناقض نماست. از یک سو نویسنده و شاعر خود را از امتیازات سنت‌های ادبی بی نیاز نمی‌داند و از طرف دیگر تلاش می‌کند از سیطرۀ اقتدار و نفوذ آن‌ها برکنار باشد. بنابراین شاعران خلاق، مجذوب یا مرعوب چهره‌های شاخص و آثار آن¬ها نمی‌شوند بلکه رابطه‌ای منطقی با سنت برقرار می کنند.
The recreation of past characters is one of the important issues that have been the concern of contemporary writers and have been widely reflected in their works. Contemporary Persian literature has entered into a serious conversation with classical Iranian literature and has taken full advantage of its advantages such as dynamism and liveliness, emotional richness, depth of meaning, linguistic harmony and proportion, and some of its attributes - especially poetry after the 8th century - has put it aside. The contemporary poet expresses his opinions and thoughts on many issues through the call of past characters; In this essay, an attempt is made to analyze and investigate the role and position of historical figures and the quality and method of re-creation by mentioning the examples of character appeal in the poems of Ahmed Shamlou, Mehdi Akhwan Al-Talihi and Mohammad Reza Shafiei Kodkani. The results of this research show that creating original works is not a contradictory situation. On the one hand, the writer and poet do not consider themselves without the privileges of literary traditions, and on the other hand, they try to get rid of their authority and influence. Therefore, creative poets are not attracted or intimidated by prominent figures and their works, but establish a logical relationship with tradition.