تحلیل نقش تجربۀ زیبایی‌شناختی در تربیت کودکان
محورهای موضوعی :
1 - فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران
کلید واژه: تربيت زيبايی‌شناختی, آموزش هنر, تجربۀ زيبايی‌شناختی, زندگیِ شکوفا, کودکان,
چکیده مقاله :
براساس دیدگاه‌های صاحب‌نظران تعلیم‌وتربیت تجربۀ زيبايی‌شناختی و درک هنر جزء حياتی يک زندگیِ شکوفاست. هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش تجربۀ زیبایی‌شناختی در تربیت کودکان است. برای رسیدن به این هدف اولین گام دفاع از ضرورت تربیت زیبایی‌شناختی برای کودکان براساس تحلیل توجیهات فلسفی موجود است که برای این منظور از روش پژوهش توصیفی - تحلیلی استفاده شده است. توجیهات فلسفی متعددی در ضرورت تربیت زیبایی‌شناختی طرح شده که ارزیابی انتقادی آن‌ها نشان می‌دهد تنها پاسخ مبتنی بر تجربۀ زيبايی‌شناختی است که اين امکان را فراهم می‌کند که دفاع از هنر براساس ارزش متمايزش انجام شود؛ بنابراين تربيت زيبايی‌شناختی برای کودکان می‌تواند مستقل از کمک هنر به بيان‌گری و نقشش در ارتقای اخلاقی، قابل توجيه و ضروری باشد؛ چراکه تجربۀ زيبايی‌شناختی و درک هنر مؤلفۀ حياتی در زندگیِ شکوفاست و قرار گرفتن در معرض تجربۀ زيبايی‌شناختی راه‌هايی را برای رشد انسان باز می‌کند که هيچ تجربۀ ديگری چنين قابليتی را ندارد. یافته‌های این پژوهش حاکی از آن است که حتی اگر آموزش هنر به نوآوری و مهارت‌های بهبوديافتۀ قابل اندازه‌گیری با روش‌های کمّی نينجامد، می‌بايست جايگاه مهمی در مدارس و برنامه‌های‌درسی داشته باشد. برنامه‌درسی بدون تربيت زيبايی‌شناختی و ارزش‌گذاری مناسب برای هنرها از هدف ما برای پرورش انسان‌های شکوفا و شايستۀ تجارب زيبايی‌شناختی معنادار غافل است. همچنین تربیت زیبایی‌شناختی نباید به افراد و موضوعات محدود شود بلکه باید کل برنامه‌درسی را پوشش دهد؛ زیرا تجربۀ یادگیری اگر به تجربۀ زیبایی‌شناختی تبدیل شود خوشایند است.
According to the views of education experts, aesthetic experience and understanding of art is a vital part of a flourishing life. The main purpose of this research is to investigate the role of aesthetic experience in children's education. To achieve this goal, the first step is to defend the necessity of aesthetic education for children based on the analysis of existing philosophical justifications. For this purpose, the descriptive-analytical research method has been used. Several philosophical justifications have been proposed for the necessity of aesthetic education, whose critical evaluation shows that the only answer is based on aesthetic experience, which makes it possible to defend art based on its distinctive value. Therefore, aesthetic education for children can be taken as justifiable and necessary independent of art's contribution to expression and its role in moral promotion. This is because the aesthetic experience and understanding of art is a vital component in flourishing life, and being exposed to the aesthetic experience opens up ways for human growth that no other type of experience can do. The findings of this research indicate that even if art education does not lead to innovation and improved skills that can be measured with quantitative methods, it should have an important place in schools and curricula. A curriculum without aesthetic training and proper appreciation for the arts ignores our goal of raising flourishing human beings worthy of meaningful aesthetic experiences. Also, aesthetic education should not be limited to people and subject-matters, but should cover the entire curriculum.