یادگیری بدنمند: نقد رویکرد عصب‌پژوهی فلسفی به شناخت و یادگیری
محورهای موضوعی : تاریخ و ماهیت رشته فلسفهٔ تعلیم‌وتربیت، مکاتب و رویکردهای فلسفهٔ تعلیم‌وتربیت قدیم و جدید ،تاریخ اندیشه و عمل تربیتی (سیاست‌ها، برنامه‌ها، اقدامات و...) مفاهیم، گزاره‌ها و نظریه‌های تربیتی آراء مربیان و فیلسوفان تربیتی روش‌شناسی پژوهش‌های تربیتی انواع تربیت مسائل تعلیم‌وتربیت ایران و جهان برنامه درسی و آموزش در رشته‌های گوناگونبیژن بابایی 1 , بختيار شعباني وركي 2 , طاهره جاویدی کلاته جعفرآبادی 3 , علی مقیمی 4
1 - دانشگاه فردوسی
2 - علوم تربيتي و روان شناسي
3 - دانشگاه فردوسی
4 - دانشگاه فردوسی
کلید واژه: فلسفه ذهن, یادگیری بدنمند, عصب‌پژوهی فلسفی, عصب‌پدیدارشناسی,
چکیده مقاله :
هدف اصلی این پژوهش، نقد منظر عصب‌پژوهی فلسفی چرچلند درباره یادگیری بدنمند رادیکال است. برای دستیابی به این هدف، نخست تحلیلی از مواضع فیزیکالیستی عصب‌پژوهی فلسفی و دشواری‌های آن ارائه شده است. سپس، رویکرد عصب‌پدیدارشناختیِ وارلا و ماتورانا به‌مثابه بدیل رویکرد رادیکال به یادگیری بدنمند مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. برای دستیابی به این هدف، با ابتنا به رویکرد عصب‌پدیدارشناسی، مواضع رویکرد فیزیولوژیکی عصب‌پژوهی فلسفی مورد نقد قرار گرفته است. در این بررسی نشان داده شده است که از منظر چرچلند مشاهده‌گر بیرونی با آگاهی از کارکرد و یا ارگانیزم مغز می‌تواند به همه دانشی که این ارگانیزم واجد آن است، دست یابد. در حالی که در رویکرد عصب پدیدار شناسی وارلا، یادگیریِ بدنمند صرفاً مبتنی بر آگاهی ما از مغز نیست. این دیدگاه به‌رغم پذیرش یادگیریِ بدنمند، فهم آن را در بافت بیولوژیکی، روان‌شناختی و فرهنگیِ ممکن تلقی می‌کند. بدین ترتیب به یادگیری به‌عنوان تجربه نوپدیدِ بدنمند، عجین شده در جهان، بسط یافته و فعال ارج می‌نهد.
The main purpose of this paper is to explain Churchland's radical embodied approach to cognition and learning. This Research is conducted by using concept analysis and critical method. This paper illustrates that how the physicalists account of cognition and learning is problematic. As an alternative, the neurophenomenological approach of Varela and Mathurana is introduced. They reject physicalism on the bases of the enactive learning and introduce a situated embodied learning. Varela and Mathurana argue that the mind is not in the head and so learning should be considered as an embodied (more than brain), embedded (functioning in a related wider context), enactive (involving things organisms do) and extended (into the environment). Therefore organism and environment are intertwined in the circularity.