طراحی الگوی توسعه فردی منابع انسانی و تبیین نقش آن در عملکرد سازمانی (مورد مطالعه : سازمان تأمین اجتماعی تهران)
محورهای موضوعی :نعیمه تذکری 1 , محمد فیضی 2 , محمد روحی عیسی لو 3 , اسحق رسولی 4
1 - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت دولتی ، واحد اردبیل ، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران .
2 - دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل ، ایران.
3 - استادیار، گروه مدیریت، واحد اردبیل ، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل ، ایران.
4 - استادیار ، گروه مدیریت ، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران .
کلید واژه: توسعه فردی منابع انسانی عملکرد سازمانی روش آمیخته نظریه داده بنیاد سازمان تامین اجتماعی,
چکیده مقاله :
این پژوهش از نوع تحقیقات بنیادی-کاربردی می باشد که از روش پژوهش ترکیبی اکشتافی به عنوان روش پژوهش استفاده کرده است. جامعه آماری این پژوهش در بخش کیفی شامل 16 نفر از متخصصان توسعه منابع انسانی و مدیران سازمان تأمین اجتماعی بود و در بخش کمی از 351 نفر از کارکنان سازمان تأمین اجتماعی به عنوان نمونه تحقیق استفاده شد. از روش نمونه گیری هدفمند در بخش کیفی و از روش نمونه گیری تصادفی ساده در بخش کمی استفاده شد. ابزار جمع آوری داده ها در بخش کمی شامل مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی شامل پرسشنامه عملکرد سازمانی هرسی و گلداسمیت و پرسشنامه محقق ساخته توسعــه فردی منابع انسانی بود. برای تجـزیه و تحلیل داده ها در بخش کیفی از نرم افزار NVivo11 و در بخش کمی از نرم افزار Lisrel و SPSS19 استفاده شد. روش تجزیه و تحلیل داده ها شامل روش داده بنیاد (کدگذاری باز، محوری و انتخابی) در بخش کیفی و روش تحلیل مسیر، همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان برای بخش کمی بود. نتایج این پژوهش در بخش کیفی منجر به شکل گیری الگوی توسعه فردی منابع انسانی در سازمان تأمین اجتماعی تهران شد و در بخش کمی اثر الگو بر عملکرد سازمانی مورد بررسی قرار گرفت که نتایج آن حاکی از تأثیر مثبت الگوی توسعه فردی منابع انسانی بر عملکرد سازمانی بود. یافته های این پژوهش می تواند دلالت های کاربردی و عملیاتی در راستای توسعه فردی منابع انسانی و بهبود عملکرد سازمانی در سازمان تأمین اجتماعی ارائه می دهد
The study is of the basic-applied research type that uses a combined exploratory research method. The study population is comprised of 16 human resources development experts and social security organization’s managers in the qualitative section and 351 staff members working in social security organization as the study sample volume in the quantitative section. Purposive sampling was the method of choice in the qualitative section and simple randomized sampling was utilized in the quantitative part. The data collection instrument was semi-structured interviews in the qualitative section and Heresy and Goldsmith’s organizational performance questionnaire and a researcher-constructed human resources development questionnaire in the quantitative section. To analyze the data in the qualitative section, use was made of NVivo11 in the qualitative section and SPSS19 was employed in the quantitative section. The data analysis method included a qualitative grounded theory method (open, pivotal and selective coding) and Pearson correlation and simultaneous regression in the quantitative section. The study results resulted in the formation of an individual HR development pattern in the qualitative section for Tehran’s social security organization; in the quantitative section, the effect of the pattern on the organizational performance was investigated and the results signified the positive effect of the individual HR development on the organizational performance. The present study’s findings can offer applied and operational implications in line with individual HR development and organizational performance improvement in social security organization.