نگاه اصالت ماهوي و مسئله شناخت (با تکيه بر فلسفه ملاصدرا و هايدگر)
محورهای موضوعی : ریشه‌شناسی مکاتب و آراء فلسفی در ادوار قدیم و جدید
1 - دانشگاه اصفهان
کلید واژه: ذات ماهيت وجود معرفت حضور ,
چکیده مقاله :
زبان گزاره‌يي منطق ارسطويي، در مورد موجودات جهان متکي بر مقولات عشر است. عادت به کاربست اين نوع زبان در زندگي روزمره و در حوزه فلسفه باعث بوجود آمدن مشکلات خاصي در ارتباط با مسائل مختلف فلسفي شده است. از جمله اين مشکلات، مسائلي در مورد ماهيت و کيفيت حصول علم نسبت به موجودات جهان خارج است . هدف نوشتار حاضر نشان دادن کيفيت تأثير اين نوع زبان و بالتبع، تفکر اصالت ماهيتي در قلمرو معرفت‌شناسي با تکيه بر تأملات ويژه دو فيلسوف اصالت وجودي، در غرب و شرق، يعني ملاصدراي شيرازي و مارتين هايدگر آلماني دربارة واژه ذات و ماهيت ميباشد. نتيجه حاصل از اين نوشتار آن است که بنا بر فلسفه هايدگر و نظام حکمت متعاليه بخصوص چنانکه در انديشه برخي از شارحان اين نظام منعکس شده است، منطق اصالت ماهيتي و ابزارهاي ماهوي از پس حل معضل انطباق صور ذهني بر واقعيت خارجي و ارائه معياري موجه براي دفاع از اين انطباق برنمي‌آيد.
The propositional language of Aristotelian logic concerning the existents of the world is based on his 10 categories. The habit of employing this language in everyday life and in the field of philosophy has resulted in the emergence of certain difficulties regarding some philosophical problems. From among them, we can refer to the problems related to essence or quiddity and the quality of acquiring the knowledge of existents in the outside world. The purpose of the present paper is to reveal the quality of the effect of this kind of language and, following it, essentialism in the realm of epistemology with special reference to two philosophers of existence in the East and West, Mulla Sadra and Martin Heidegger, respectively, concerning the terms “essence” and “quiddity”. Here, the writers conclude that, based on Heidegger’s philosophy and Mulla Sadra’s Transcendent Philosophy, particularly as reflected in the words of some of the commentators of the second school, the logic of essentialism and its tools are not capable of solving the problem of the conformity of mental forms with external realities and providing a justifiable criterion for defending this conformity.