فسلفه مبانی تعلیم و تربیت اسلامی در اندیشه‌های تربیتی ابن رشد
الموضوعات : Ethics and Islamic Educationموفق حسین محمد 1 , عزیز جوانپور هروی 2 , داود سیروس 3
1 - دانشجوی دکتری، گروه فلسفه و کلام اسلامی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
2 - دانشیار، گروه فلسفه و کلام اسلامی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
3 - استادیار، گروه فلسفه و کلام اسلامی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
الکلمات المفتاحية: فلسفه, مبانی, تعلیم و تربیت اسلامی, ابن رشد.,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر، بررسی فلسفه مبانی تعلیم و تربیت اسلامی از دیدگاه ابن رشد می¬باشد. پژوهش به¬لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ ماهیت، کیفی و از نوع توصیفی تحلیلی است. کاوش در ژرفای اندیشه ابن¬رشد حاکی از آنست که به پیروی از روش استقراء و برهان در فهم مسائل حتی در شرع معتقد است و در واقع، آموزش و پذیرش دین با عقل و منطق را هماهنگ می¬داند. وی که در تعلیم و تربیت به پیشینیان بهای خاصی می¬دهد، جهت دوری از خرافات و تبعات آن به تفکر عقلانی و ذهنی تشویق می¬کند. ابن¬رشد تربیت ذوقی، زیبایی¬شناختی و حیاتی شامل هنر، موسیقی و ورزش را به منظور رشد و تهذیب ذوق و حرکت مؤثر، هماهنگ و موزون، ضروری می¬داند. وی خواستار آموزش مسئولانه یعنی تعهد به آزادی و انتخاب است که افراد به سمت مشاغل مناسب هدایت شوند تا آنچه را که شایستگی آن را دارند، انجام دهند، زیرا اعتدال مایه سعادت است. ابن¬رشد همچنین در تعلیم و تربیت و آموزش قایل به مواردی این¬چنین می¬باشد: هوشمندی در تعلیم وتربیت و کسب تجربه، آموزش وجوب گشودگی به دیگران و دوری از گوشه¬گیری، آموزش در فضای شاد و به¬دور از خشونت، آموزش ارتباط با تفاوت¬ها، تربیت دینی و آموزش ارزشها و اخلاق به جوانان، داستانهای واقع¬گرایانه برای توسعه منطق، تعلیم وتربیت افراد با توجه به استعدادهای خود و درنظر گرفتن تفاوتهای فردی در تحصیل، تلقین ارزش¬های زیبایی، تعلیم و تربیت بر اساس دو هدف اساسیِ ایمنی روح و سلامت جسم (نیاز به تربیت بدنی و آموزش موسیقی سالم از سنین پایین).