تغییرات چینه‌شناسی عضو سیمره در روند جنوب غربی-شمال شرقی زیرزون ساختاری لرستان، حوضه زاگرس
الموضوعات :ایوب بازوند 1 , عباس صادقی 2 , محمدحسین آدابی 3 , امیرمحمد جمالي 4 , نسرین هداوند خانی 5
1 - دانشجوی دکتری دانشگاه شهید بهشتی
2 - دانشگاه شهید بهشتی، تهران
3 - دانشگاه شهید بهشتی
4 - دانشگاه شهید بهشتی
5 - گروه حوضه‌های رسوبی و نفت، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: آهک لوفا, سازند گورپی, تاقدیس سلطان, سنگ‌چینه‌نگاری,
ملخص المقالة :
به‌منظور مطالعه و مقایسه چینه‌شناسی عضو سیمره (عضو آهکی لوفا) در یک روند جنوب غربی-شمال شرقی در زیرزون لرستان، سه برش چینه‌شناسی از سازند گورپی حاوی عضو سیمره شامل برش شیخ‌مکان (تاقدیس کبیرکوه)، برش باغ‌گل (تاقدیس سلطان) و برش سیاه‌دره (تاقدیس زنگول) مورد مطالعه قرار گرفتند و سپس با سایر برش‌های مطالعه شده هم‌روند مورد مقایسه قرار گرفتند. آهک سیمره دارای بیشترین ضخامت در نواحی جنوب غربی لرستان است به‌طوری‌که در برش‌های مورد مطالعه، بیشترین ضخامت آن 43 متر و متعلق به تاقدیس کبیرکوه است و سپس به سمت نواحی شمال شرقی به‌تدریج از ضخامت آن کاسته می‌شود به‌طوری‌که برخی از واحدهای سنگی آن نیز دیگر قابل مشاهده نمی‌باشد. این کاهش ضخامت به 8 متر در تاقدیس سلطان، سپس به کمتر از یک متر در تاقدیس زنگول رسیده و در نهایت محو می‌شود. کاهش ضخامت عضو سیمره به سمت شمال شرق لرستان تحت تاثیر حرکات تکتونیکی حوضه فورلند زاگرس است، به‌طوری‌که به‌تدریج به سمت شمال شرق لرستان با افزایش عمق، رسوب‌گذاری این عضو کم‌عمق کاهش پیدا کرده است. سن عضو سیمره براساس زون‌های زیستی شناسایی شده در حد زیرین و بالایی آن، در هر سه برش چینه‌شناسی مورد مطالعه کامپانین میانی می‌باشد.