عدم گرایش به فرزندآوری در بافت فرهنگی خوزستان
الموضوعات : آسیب‌های اجتماعی مرتبط با همسرگزینی، تغییر الگوهای ازدواج، طلاق و ناپایداری خانواده
هنگامه آریا نژاد
1
,
جعفر کردزنگنه
2
,
منصور شریفی
3
1 - دانشجوی دوره دکتری جمعیت¬شناسی واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، ایران
3 - دانشیار جمعیت‌شناسی، گروه علوم اجتماعی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران
الکلمات المفتاحية: بیفرزندی ارادی, زنان, تحولات فرهنگی, استان خوزستان و سبک زندگی.,
ملخص المقالة :
پدیده بیفرزندی به عنوان یکی از ویژگی‌های جمعیت‌شناختی مرتبط با رفتار باروری، موضوع تحقیق حاضر است. این پژوهش به طور خاص و مستقل بر بیفرزندی ارادی زنان در استان خوزستان متمرکز و با روش کیفی و رویکرد نظریه زمینه‌ای انجام شد. با 28 مصاحبه نیمه‌ساختاریافته عمیق از زنان بی‌فرزند که مشکل ناباروری نداشته‌اند، ولی تصمیم به بیفرزندی دایمی گرفته بودند، اشباع دادهها حاصل شد. بر اساس سه سطح کدگذاری باز، محوری و انتخابی، در نهایت 120 مفهوم یا کد، 19 مقوله فرعی و 6 مقوله اصلی و مقوله هسته بیفرزندی به‌مثابه یک سبک زندگی از مجموع مصاحبهها کشف و به عنوان نتیجه، انتخاب این سبک از زندگی، محصول یک عامل نیست و به صورت تصادفی در جامعه شکل نگرفته است. این پدیده، نتیجه یک فرایند زمانی است که مشارکتکنندگان در نهایت با جمعبندی همه عواملی که در این فرایند اتفاق افتاده است، تصمیم به انجام کنش بیفرزندی گرفتهاند. ارائه سیاستهای اجتماعی که از حق انتخاب زنان در زمینه فرزندآوری یا عدم فرزندآوری حمایت کند، توسعۀ برنامه‌های آموزشی و آگاهی‌افزایی عمومی برای کاهش نگرش‌های منفی و کلیشه‌ها درباره زنانی که تصمیم به بیفرزندی می‌گیرند و همچنین سیاستهای حمایتی شغلی برای این زنان پیشنهاد می‌گردد.