مروری بر سامانه‌های اپوکسی-گرمانرم: دسته‌بندی جدیدی از مورفولوژی و تأثیر آن بر چقرمگی
الموضوعات :شهرزاد مهدی‌زاده فرسنگی 1 , مهرزاد مرتضایی 2 , حسن فتاحی 3
1 - گروه مهندسی پلیمر، پژوهشکده مهندسی کامپوزیت، مجتمع دانشگاهی مواد و فناوری‌های ساخت، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
2 - گروه مهندسی پلیمر، پژوهشکده مهندسی کامپوزیت، مجتمع دانشگاهی مواد و فناوری‌های ساخت، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
3 - گروه مهندسی پلیمر، پژوهشکده مهندسی کامپوزیت، مجتمع دانشگاهی مواد و فناوری‌های ساخت، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: رزین اپوکسی, گرمانرم, چقرمگی, مورفولوژی, آمیزه,
ملخص المقالة :
رزین‌های اپوکسی به‌دلیل دارا بودن خواص مکانیکی عالی، پایداری حرارتی مناسب و چسبندگی بالا، در صنایع مختلفی همچون هوافضا، خودروسازی و الکترونیک کاربرد گسترده‌ای دارند. با این حال، شکنندگی ذاتی این مواد، محدودیت‌هایی را در کاربردهای مهندسی ایجاد کرده است. برای بهبود چقرمگی این رزین‌ها، پژوهش‌های متعددی با استفاده از افزودنی‌های مختلف انجام شده است. ترکیب رزین اپوکسی با پلیمرهای گرمانرم و کنترل مورفولوژی در سطح میکرو و نانو نیز به‌عنوان یک راهکار مؤثر شناخته شده است.
این مقاله در ابتدا به بررسی انواع سازوکارهای استحکام و چقرمگی پرداخته و تأثیر افزودن پلیمرهای گرمانرم به رزین اپوکسی را ارائه می‌دهد. سپس، انواع مورفولوژی‌های ایجاد‌شده در سامانه‌های چندسازه و آلیاژ را بررسی می‌کند. در این مطالعه، سه نوع مورفولوژی مؤثر (شامل مورفولوژی تک‌فاز یا جدایی فازی کنترل‌شده در آلیاژ و آمیزه، مورفولوژی سطح مشترک در چندسازه و مورفولوژی فاز مشترک در چندسازه) برای افزایش چقرمگی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. همچنین، چالش‌های موجود در مهندسی مورفولوژی و تأثیر آن بر خواص نهایی مواد تحلیل شده‌اند.
در پایان، مسیرهای پژوهشی آینده برای توسعه‌ی مورفولوژی سامانه‌های اپوکسی-گرمانرم با چقرمگی بهبودیافته پیشنهاد شده‌اند. این پژوهش نشان می‌دهد که مطالعه، طراحی و کنترل دقیق مورفولوژی می‌تواند به‌طور قابل توجهی عملکرد این مواد را در کاربردهای مهندسی پیشرفته افزایش دهد.