پیش بینی اختلال اضطراب اجتماعی بر اساس ناگویی هیجانی و راهبرد های کنترل فکر با میانجی گری انعطاف پذیری شناختی در دانشجویان
الموضوعات : روانشناسی
زهرا زالی
1
,
زینب زالی
2
,
زهره رافضی
3
1 - گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
2 - گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.
3 - گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: اضطراب اجتماعی, انعطاف پذیری شناختی, دانشجویان, راهبردهای کنترل فکر, ناگویی هیجانی,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر پیش بینی اختلال اضطراب اجتماعی براساس ناگویی هیجانی و راهبردهای کنترل فکر با میانجی گری انعطاف پذیری شناختی دردانشجویان بود. روش این مطالعۀ توصیفی، مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعة آماری آن دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه زنجان در سال تحصیلی 1402-1401بودند که با روش نمونه گیری دردسترس 331 نفر نمونه انتخاب شد. شرکت کنندگان مقیاس اضطراب اجتماعی لیبویتز، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو، پرسشنامة کنترل فکر و پرسشنامة انعطافپذیریشناختی را تکمیل کردند. داده ها با نرم افزارهای SPSS-26 و AMOS-23 تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان دادکه مدل پیشنهادی برازش مطاوبی داشت مسیرهای مستقیم و غیر مستقیم در مدل معنادار بودند راهبردهای ارزیابی مجدد و حواسپرتی کنترل فکر، با انعطافپذیری شناختی رابطۀ مثبت و معنادار، امّا راهبردهای نگرانی و تنبیه کنترل فکر و ناگوییهیجانی با انعطافپذیری شناختی رابطۀ منفی و معنادار همچنین انعطاف پذیریشناختی با اضطراب اجتماعی رابطۀ منفی و معنادار داشت. انعطافپذیری شناختی نقش واسطه‌ای مثبت و معنا‌داری در ارتباط بین ناگویی هیجانی، راهبردهای نگرانی و تنبیه کنترل فکر، و نقش واسطه‌ای منفی و معنا‌داری در ارتباط بین راهبردهای حواسپرتی و ارزیابی مجدد کنترل فکر با اضطراب اجتماعی ایفا کرد. همچنین نتایج نشان داد که درصد قابل توجهی از واریانس اضطراب اجتماعی به وسیلۀ انعطاف پذیری شناختی قابل تبیین است. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که ناگویی هیجانی و راهبردهای کنترل فکر با میانجی گری انعطاف پذیریشناختی می توانند اختلال اضطراب اجتماعی در دانشجویان را پیشبینی کنند بنایراین توجه به تعامل این عوامل با یکدیگر در برنامه های مداخله ای برای کاهش اضطراب اجتماعی ضرروی است.