اثربخشی مداخله توانبخشی شناختی بر کارکردهای شناختی توجه و حافظه
الموضوعات :
معراج درخشان
1
,
محمد ناصحی طالبی
2
,
فرزانه زرین
3
,
مهدی فخیمی کامران
4
,
شادی اکبری
5
1 - گروه آموزش روان‌شناسی و مشاوره، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران.
2 - گروه مدل‌سازی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی، تهران، ایران.
3 - گروه زیست‌شناسی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران.
4 - گروه شناخت اجتماعی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی، تهران، ایران
5 - گروه علوم اعصاب شناختی، موسسه آموزش عالی علوم شناختی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: توانبخشی شناختی, توجه, حافظه,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر توانبخشی شناختی بر سطوح مختلف توجه و مؤلفه‌‌های حافظه در کارکنان ادارات شهر شیراز بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح پیش‌‌آزمون- پس‌‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کارکنان سه اداره شهر شیراز در سال 1401 تشکیل دادند، که با روش نمونه‌‌گیری تصادفی خوشه‌‌ای انتخاب شدند و تعداد 30 نفر از کارکنانی که نمره مطلوبی در مصاحبه سلامت روانی و شناختی داشتند انتخاب و به‌شکل تصادفی در یکی از گروه‌‌های پژوهش گمارش شدند. برای اجرای مداخلات از پروتکل توانبخشی شناختی نجاتی (1396) و برای جمع‌آوری داده‌‌ها از آزمون‌‌های عملکرد مداوم (لزاک، 1995)، استروپ (بروزشده توسط داویدسون و همکاران، 2003)، توجه تقسیم شده (مؤسسه سینا، 1390)، N-BACK (کرکنر، 1958) و حافظه وکسلر بزرگسالان (وکسلر، 1981) استفاده شد که نتایج روایی و اعتبار ابزار حاکی از مطلوب بودن آنها بود. برای تحلیل داده‌‌ها از آزمون MANOVA استفاده شد و یافته‌‌ها نشان داد، مداخله توانبخشی شناختی تأثیر معناداری بر افزایش سطوح توجه پایدار و توجه انتخابی داشت اما بر توجه تقسیم شده تأثیر معناداری نداشت. همچنین تأثیر معناداری بر هر سه مؤلفه حافظه (کلامی، دیداری و فعال) داشت. با توجه به یافته‌‌های پژوهش می‌‌توان از توانبخشی شناختی به‌عنوان روشی مطلوب برای افزایش کارکردهای شناختی توجه و حافظه استفاده کرد.