بازخوانی ماده و صورت ارسطویی و تأثیر آن در حرکت جوهری با تکیه بر دیدگاه فلاسفه نوصدرایی
الموضوعات : New findings regarding the development of ancient western philosophy (Greek and Hellenistic Philosophies)
مهدی صفایی اصل
1
,
لیلا قمی اویلی
2
1 - استادیار دانشگاه تهران، دانشکدگان فارابی، قم، ایران
2 - دانشجوی ارشد فلسفه اسلامی، دانشگاه تهران، دانشکدگان فارابی، قم، ایران
الکلمات المفتاحية: ماده, هیولا, صورت, ارسطو, حرکت جوهری,
ملخص المقالة :
یکی از مهمترین بحثهای فلاسفه، از گذشتههای دور، ترکیب جسم از ماده و صورت بوده است؛ بحثی که از زمان ارسطو شروع شد و با ترجمۀ متون یونانی، بدست فلاسفة مسلمان رسید. تحقیق پیش‌رو با روش توصیفی‌ـ‌تحلیلی، بدنبال پاسخ به این پرسش است که منظور ارسطو از ماده و هیولا چیست؟ آیا حرکت جوهری با اعتقاد به خارجیت هیولا، سازگار است؟ با بررسی متون ارسطو روشن شد که وی معتقد به وجود خارجی ماده نبوده و ترجمههای نادرست، سبب فهم اشتباه از ماده و صورت ارسطویی شده است. ارسطو قائل به قوه‌یی همراه با شیء است که ماهیت ماده را از قوۀ محض یا عدمی بودن، به یک امر وجودی تغییر میدهد و دستاوردهایی تازه به‌ارمغان می‌آورد. از سوی دیگر، غیرممکن بودن ایجاد از عدم محض نیز برداشتی نادرست از متن ارسطوست. ترجمههای نادرست سبب واکنش برخی فلاسفۀ مسلمان به عینیت و خارجیت قوه در مقابل ماده شده است. در سنت اسلامی، اولین اقدام برای نفی خارجیت ماده توسط شیخ‌اشراق صورت گرفت؛ او با نقد دلایل ابنسینا، معتقد به بساطت جسم شد. ملاصدرا نیز در برخی عبارت اسفار اربعه، خارجیت ماده را بچالش کشید و فلاسفۀ نوصدرایی با نقد دلایل خارجیت ماده و تنافی این دیدگاه با حرکت جوهری، آخرین گامها را برای انکار خارجی بودن ماده برداشتند.